.widget.ContactForm { display: none; }

"Ανάγνωση βιβλίων"

Πνοή ζωής με άρωμα θανάτου


ΒΙΒΛΙΑ: Νεοελληνική Λογοτεχνία - Προσωπικές Αφηγήσεις

ΠΝΟΗ ΖΩΗΣ ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΘΑΝΑΤΟΥ
Συγγραφέας: Χαρά Αυγερινού
Εκδόσεις (2006): Μελίχρυσος
Εκδόσεις (2011): Post Script (PS)



















ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ασυμβίβαστη, γεμάτη όνειρα η Χαρά, η νεαρή ηρωίδα του βιβλίου, ψάχνει τον τρόπο να ανανεώνει συνεχώς τις συγκινήσεις που της προσφέρει η ζωή. Δε θα αργήσει να απογειωθεί στα ονειρικά μονοπάτια των ναρκωτικών. Όταν όμως η πτήση τελειώνει, η πτώση είναι αναπόφευκτη. Περιθώριο, φυλακή, ψυχιατρείο. Μια κατάδυση μέχρι τα όρια του θανάτου. Εκεί που όλα μηδενίζονται. Τελειώνουν ή ξεκινούν με νέα ώθηση προς τη ζωή.

Η Χαρά Αυγερινοπούλου υπήρξε μια από τις πρώτες γυναίκες στην Ελλάδα που φυλακίστηκε για κατοχή και χρήση ναρκωτικών ουσιών. Η προσωπική της διαπόμπευση από τα τότε Μ.Μ.Ε. για παραδειγματισμό, με δικαστική μάλιστα απόφαση, θα μπορούσε να λυγίσει μια νεαρή κοπέλα, οδηγώντας την σε αδιέξοδους δρόμους που συνήθως δεν έχουν επιστροφή. Όχι όμως τη Χαρά. Ολοκλήρωσε με επιτυχία το πρόγραμμα υποκατάστασης με μεθαδόνη του ΟΚΑΝΑ και σήμερα, είναι το πρώτο άτομο (πρώην μέλος του), που στα πλαίσια του συγκεκριμένου οργανισμού παρέχει στήριξη σε νέους που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη "μάστιγα του αιώνα".

Σπούδασε στο ΕΑΠ Ανθρωπιστικές Σπουδές - Ελληνικό Πολιτισμό  και σήμερα εργάζεται ως θεραπεύτρια στη Μονάδα Εφήβων στον Οργανισμό Κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ) Θεσσαλονίκης.
Το βιβλίο της "ΠΝΟΗ ΖΩΗΣ ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΘΑΝΑΤΟΥ" 386 σελίδων, πρωτοκυκλοφόρησε το 2006 και επανεκδόθηκε το 2011 από τις Εκδόσεις PS.







Lettura di libri

2 σχόλια:

Δέσποινα είπε...

Οι προσωπικές εμπειρίες και αφηγήσεις κάποιου αποτελούν μια καλή και δυνατή γνώση που μπορεί να σου παρέχει η ζωή...

Ν είπε...

Μια αληθινή ιστορία, σοκαριστική, ωμή κι ελπιδοφόρα. Μια αχτίδα φωτός μέσα από το απόλυτο σκοτάδι. Ένα μήνυμα ζωής, όταν ο θάνατος σου κλείνει το μάτι. Το βιβλίο αυτό μου έδωσε ένα απίστευτο δίδαγμα...αυτό για την δύναμη της θέλησης.''Τα παρακάτω λόγια,με συγκλόνισαν και τα χάραξα ανεξίτηλα στο μυαλό μου.'' Αρνήθηκα  πεισματικά να γίνω άλλο ένα γρανάζι  στη μηχανή του  συστήματος. Ενός συστήματος που ευνουχίζει την  ελευθερία με τους κανόνες του, που  σκοτώνει τον αυθορμητισμό και μου απαγορεύει να ονειρεύομαι. Δε θα μπορούσα ποτέ να συμβιβαστώ με μια κοινωνία που  αρκείται να ξυπνάει, να δουλεύει, να κοιμάται, να γερνάει και  να πεθαίνει. Έτσι, δε θα μπορούσα ποτέ να γίνω το στρατιωτάκι που ακολουθεί πιστά τους κανόνες. Μοιραία θα γινόμουν παραβάτης''.